توده های کیسه بیضه چیست ؟
توده های کیسه بیضه – کیسه بیضه شامل بیضه ها و ساختارهای مرتبط با آن است که اسپرم و هورمون های جنسی مردانه را تولید، ذخیره و انتقال می دهد.
توده های کیسه بیضه ممکن است تجمع مایعات، رشد بافت غیر طبیعی یا محتویات طبیعی کیسه بیضه باشد که متورم، ملتهب یا سفت شده است.
توده های اسکروتوم باید توسط پزشک معاینه شوند، حتی اگر درد نداشته باشید یا علائم دیگری نداشته باشید. توده های کیسه بیضه می توانند سرطانی باشند یا ناشی از شرایط دیگری باشند که بر عملکرد و سلامت بیضه تأثیر می گذارد.
علائم توده های کیسه بیضه
علائم و نشانه های توده های کیسه بیضه بسته به ناهنجاری متفاوت است. و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- یک توده غیر معمول
- درد ناگهانی
- درد مبهم یا احساس سنگینی در کیسه بیضه
- دردی که در سرتاسر کشاله ران، شکم یا کمر منتشر می شود
- بیضه حساس، متورم یا سفت شده
- اپیدیدیم حساس، متورم یا سفت شده
- قرمزی پوست کیسه بیضه
- حالت تهوع یا استفراغ
- اگر علت توده کیسه بیضه عفونت باشد، علائم و نشانه‌ها نیز ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تب
- تکرر ادرار
- چرک یا خون در ادرار
انواع توده های بیضه
سرطان بیضه: سرطان بیضه توموری حاوی بافت بیضه غیرطبیعی است که معمولاً به صورت یک توده غیر حساس در کیسه بیضه احساس می شود.
برخی از مردان درد و تورم را تجربه می کنند، اما بیشتر تومورها علائمی ایجاد نمی کنند. در صورت مشاهده هرگونه توده جدید در کیسه بیضه خود به پزشک مراجعه کنید.
اسپرماتوسل
همچنین به عنوان کیست اسپرماتیک یا کیست اپیدیدیم شناخته می شود، اسپرماتوسل یک کیسه معمولی بدون درد، غیرسرطانی (خوش خیم) پر از مایع در کیسه بیضه، معمولا بالای بیضه است.
اپیدیدیمیت
التهاب اپیدیدیم است. ساختار کاما شکل در بالا و پشت بیضه که اسپرم را ذخیره و حمل می کند. اپیدیدیمیت اغلب توسط یک عفونت باکتریایی، از جمله عفونت های باکتریایی مقاربتی مانند کلامیدیا ایجاد می شود. به ندرت، اپیدیدیمیت در اثر عفونت ویروسی یا جریان غیر طبیعی ادرار به داخل اپیدیدیم ایجاد می شود.
اورکیت: التهاب بیضه است که معمولاً به دلیل یک عفونت ویروسی است( معمولاً اوریون). هنگامی که اورکیت به دلیل عفونت باکتریایی ایجاد می شود، اپیدیدیم نیز ممکن است عفونی شود.
هیدروسل
هیدروسل زمانی رخ می دهد که مایع اضافی بین لایه های کیسه ای که هر بیضه را احاطه کرده است وجود داشته باشد. مقدار کمی مایع در این فضا طبیعی است، اما مایع اضافی هیدروسل معمولاً منجر به تورم بدون درد کیسه بیضه می شود. در نوزادان، هیدروسل معمولاً به این دلیل رخ می دهد که شکاف بین شکم و کیسه بیضه در طول رشد به خوبی بسته نشده است.در بزرگسالان، هیدروسل معمولاً به دلیل عدم تعادل در تولید یا جذب مایع، اغلب در نتیجه آسیب یا عفونت در کیسه بیضه رخ می دهد.
هماتوسل
هماتوسل در جایی اتفاق می افتد که خون بین لایه های کیسه ای که هر بیضه را احاطه کرده است وجود دارد. آسیب تروماتیک، مانند ضربه مستقیم به بیضه، محتمل ترین علت است.
واریکوسل
این بزرگ شدن وریدهای داخل کیسه بیضه است که خون تخلیه شده از اکسیژن را از هر بیضه و اپیدیدیم حمل می کند. واریکوسل در سمت چپ کیسه بیضه به دلیل تفاوت در نحوه گردش خون از هر طرف شایع تر است. واریکوسل ممکن است باعث ناباروری شود.
فتق اینگوینال
این وضعیتی است که در آن بخشی از روده کوچک از طریق یک سوراخ یا نقطه ضعیف در بافتی که شکم و کشاله ران را جدا می کند، فشار می آورد. در نوزادان، فتق مغبنی معمولاً به این دلیل رخ می دهد که راه عبور از شکم به کیسه بیضه در طول رشد بسته نشده است. فتق اینگوینال ممکن است به صورت توده ای در کیسه بیضه یا بالاتر در کشاله ران ظاهر شود.
پیچ خوردگی بیضه
پیچش طناب اسپرماتیک، دسته ای از رگ های خونی، اعصاب و لوله ای است که منی را از بیضه به آلت تناسلی می برد. این وضعیت دردناک باعث قطع خون در بیضه می شود و در صورت عدم درمان به موقع می تواند منجر به از دست دادن بیضه شود. بیضه آسیب دیده ممکن است، بزرگ شده و بالاتر از حد طبیعی قرار گیرد.
عوامل خطر
- بیضه نزول نکرده یا جمع شونده
یک بیضه نزول نکرده در طول رشد جنین یا اوایل نوزادی از شکم خارج نمی شود و وارد کیسه بیضه نمی شود. یک بیضه جمع شونده به داخل کیسه بیضه فرو می رود، اما به سمت شکم عقب می نشیند. هر یک ممکن است خطر ابتلا به موارد زیر را افزایش دهد:
- فتق اینگوینال
- پیچ خوردگی بیضه
- سرطان بیضه
- ناهنجاری های موجود در بدو تولد
- سابقه سرطان بیضه
تشخیص توده های کیسه بیضه
پزشک برای تشخیص توده کیسه بیضه بر تعدادی از عوامل تکیه خواهد کرد. اینها ممکن است شامل موارد زیر باشد:
یک معاینه فیزیکی
پزشک کیسه بیضه، محتویات آن و نواحی مجاور کشاله ران را در حالی که ایستاده اید و دراز کشیده اید، معاینه می کند.
ترانس ایلومینیشن
تابش نور روشن از طریق کیسه بیضه ممکن است اطلاعاتی در مورد اندازه، مکان و آرایش یک توده کیسه بیضه ارائه دهد.
سونوگرافی
این آزمایش می تواند اطلاعات دقیقی در مورد اندازه، مکان و آرایش یک توده کیسه بیضه و همچنین وضعیت بیضه ها ارائه دهد. سونوگرافی معمولا برای تشخیص توده کیسه بیضه ضروری است.
آزمایش ادرار
آزمایشات آزمایشگاهی نمونه ادرار ممکن است عفونت باکتریایی یا ویروسی یا وجود خون یا چرک در ادرار را تشخیص دهد.
آزمایش خون
میتواند عفونت باکتریایی یا ویروسی یا افزایش سطح پروتئین‌های خاصی را که با سرطان بیضه مرتبط هستند، شناسایی کند.
توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن
اگر آزمایشات دیگر نشان دهنده سرطان بیضه باشد، احتمالاً تحت معاینه اشعه ایکس تخصصی (سی تی اسکن) از قفسه سینه، شکم و کشاله ران خود قرار می گیرید تا ببینید آیا سرطان به سایر بافت ها یا اندام ها گسترش یافته است یا خیر.
درمان توده های کیسه بیضه
اکثر توده های کیسه بیضه نیاز به درمان کم تهاجمی یا بدون درمان دارند، اما برخی نیاز به دارو یا اقدامات جدی تر دارند.
توده های کیسه بیضه ناشی از عفونت باکتریایی، با آنتی بیوتیک درمان می شوند. عفونت های ویروسی با استراحت، یخ و داروهای مسکن درمان می شوند.
توده های خوش خیم کیسه بیضه ممکن است بدون درمان رها شوند یا با جراحی برداشته، ترمیم یا تخلیه شوند.
اورککتومی رادیکال اینگوینال این درمان اولیه برای سرطان بیضه است. این یک روش جراحی برای برداشتن بیضه آسیب دیده و طناب اسپرماتیک از طریق یک برش در کشاله ران است. گره های لنفاوی شکم شما نیز ممکن است در صورت گسترش سرطان به آنها برداشته شوند.
شیمی درمانی این یک درمان دارویی است که از مواد شیمیایی قوی برای از بین بردن سلول های سرطانی استفاده می کند.
در برخی موارد ممکن است از پرتودرمانی نیز استفاده شود. این نوع درمان از اشعه ایکس با دوز بالا یا سایر پرتوهای پرانرژی برای کشتن سلول های سرطانی که ممکن است پس از برداشتن بیضه آسیب دیده باقی بمانند، استفاده می کند.
بیشتر موارد سرطان بیضه قابل درمان هستند، اما مراقبت های بعدی برای مراقبت از عود احتمالی ضروری است.